Het is 2038. Sophie (25 jaar) staat voor een moeilijke keuze. Ze is afgestudeerd en is op zoek naar een vaste baan. Een paar leuke mogelijkheden komen langs; een baan als datamarketeer, neuroretailer, eco- engineer, afvaldesigner, companyrobot voice imitator, cyber security-expert, Virtual Reality ontwikkelaar of onderwijsconsulent (voorheen leraar).
Sophie wordt niet alleen onzeker van alle keuzemogelijkheden die haar (via de algoritmen in haar devices) worden aangeboden, maar beseft ook dat zij voor veel van deze banen niet of maar zeer beperkt is opgeleid. “Op school leerden ze mij heel andere dingen, zoals netjes schrijven, de Duitse taal en formules met Excel.
Ik werd afgerekend op de vakken die ik niet goed beheerste en ik kon alleen lessen volgen op tijden wanneer de school open was, terwijl ik juist ’s avonds het beste kennis tot mij neem. Daarnaast waren de lessen klassikaal en niet toegespitst op mijn persoonlijke behoeften.” Sophie vraagt zich af of zij voldoende is voorbereid op de toekomst.
